امروز ظهر مستند بسیار زیبایی از شبکه چهار پخش شد که از تماشای اون من و خانواده ام بسیار لذت بردیم.این مستند در رابطه با زندگی قزاقهایی بود که در ارتفاعات کوه های بلند و در شرایطی بسیار سخت زندگی میکنند.آنها بصورت چندین قبیله در مناصق مختلف کوهستان ساکن شدند که البته گهگاهی مهاجرت هم می کنند. زندگی آنها با دام پروری و شکار ادامه پیدا میکند.برای آنها امکان کشاورزی در منطقه مهیا نیست.

اما عاملی که این مستند را برای من جذاب کرده بود نقش عقاب طلایی در زندگی آنها بود که از جایگاه ویژه ای برخوردار است.در اکثر خانه ها و یا چادرها عقاب بزرگی دیده میشد که چشم بسته روی نشیمنگاه نشسته بود.این نشیمنگاه در قفس و یا جای مخصوصی نبود دقیقا در کنار اعضای خانواده و در گوشه ای از اتاق قرار داشت.انگار که عضو مهمی از خانواده است!

برای آنها عقاب طلایی دارای احترام ویژه ای است.از کودکی می آموزند که چطور با این پرنده با شکوه برخورد کنند.روش های تربیت عقاب را از بزرگان قبیله می آموزند.روزها را به سعی و تلاش آموزش پرواز و شکار و....می گذرانند.تا در جوانی صاحب یک عقاب قوی و آماده برای شکار گرگ داشته باشند!!

شخصی که قوی ترین عقاب را داشته باشد از منزلت بیشتری برخوردار است خصوصا که سابقه شکار چند گرگ را هم در کارنامه داشته باشد.معمولا قوی ترین عقاب ها از آن بزرگان قبیله است.رسیدن به این مرحله تلاش و زحمت زیادی را می  طلبد.تنها برای اینکه عقاب حین سوار کاری روی دست صاحب خود آرام بگیرد طنابی را به نشیمنگاه مخصوصی که آویزان است می بندند و با ایجاد شرایط مشابه آنقدر طناب را تکان می دهند تا عقاب در حفظ  تعادل خود توانایی لازم را کسب کند.

آنها عقاب را با بهترین غذا ها مانند یک ورزشکار تغذیه می کنند برای او بهترین لوازم زینتی و حفاظتی را فراهم می کنند درست مانند یک مرد جنگی!.برای مثال برای حفظ پنجه های عقاب از دندانهای گرگ سپر چرمی مخصوصی را به انگشتان عقاب می بندند که پوش خوبی را برای پرنده فراهم می کند.

همانطور که در ابتدا گفتم زندگی آنها به شدت به دام هایشان وابسته است.گرگ های منطقه به دلیل کمبود شکار به گله ها هجوم می آورند وموجب خسارت های زیادی می شوند.در مناطقی که آزار گرگ ها بیشتر می شود بزرگ قبیله آن منطقه یکی از جوانان را به قبایل اطراف می فرستد تا از بزرگان و شکارچیان نامی هر قبیله دعوت کند که در مراسمی خاص برای شکار گرگ و دور کردن سایر گرگ ها از منطقه شرکت کنند.همگی آنها با عقاب های خود حاظر می شوند و پس از خوردن غذای مخصوص و تعیین جایزه از جانب بزرگان برای برنده عازم شکار می شوند.زن های قبیله هنگام بازگشت مردان قبیله و میهمانان با پرتاب تکه های پنیر خشک از انها استقبال می کنند.اگر برنده از قبیله آنها باشد که خوشحالی آنها دو چندان می شود.

در پایان این مستند صحنه بسیار زیبایی را  دیدم.یکی از شکارچیان نامی قبیله که چندین بار با عقاب خود برنده مسابقات شده بود عقاب خود را به همراه یکی از نو جوانان قبیله به بالای کوه های اطراف برد و در دامن طبیعت پرنده را رها کرد....!!

هنگام رها کردن عقاب این جملات را به پرنده گفت:

تو هفت سال از زندگی ات را همراه من بودی.....هفت سال سختی ها را تحمل کردی....هفت سال با شجاعتت مرا سربلند کردی .....اکنون برو که آزادی.....

براستی که آنها به معنای واقعی قوش باز هستند.دوستان قوش بازی و قوش باز بودن به هیچ وجه ارزش نیست!!تنها یک فن است اما می شود از رفتار قوش باز فهمید که چقدر مردم آن منطقه به طبیعت احترام می گذارند کافیست که با اعراب مقایسه شوند اون وقت خیلی از مسائل برای ما روشن می شود.کافیست که وضعیت آنها با ایران خودمون مقایسه بشود....

آنها اینگونه به طبیعت و ارزش هایش احترام می گذارند و زندگی را در زیبایی های گره خورده به طبیعت سپری می کنند.

نظرات شما عزیزان:

ali

ساعت1:04---17 شهريور 1390

سلام
وبلاگ خوبی داری

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: